Matthijs van Nieuwkerk ligt met zijn kop op het hakblok. Maar is het terecht dat het alleen zijn kop is? Het grensoverschrijdende gedrag van je collega is net zo goed jouw eigen verantwoordelijkheid. Ieder teamlid had een eigen reden om Van Nieuwkerk niet te confronteren. Het eigen belang is sterker gebleken dan de wil om een collega te helpen.
In een angstcultuur als bij DWDD komt geen collega op het idee om samen op te trekken. Het belang om je baan op een toonaangevende werkvloer te behouden, voelt sterker dan de wens om die werkplek samen veilig te maken. Het voelt als een risico om voor je collega die niet goed behandeld wordt op te komen. Voor jou plek tien anderen.
Van Nieuwkerk is de gebeten hond. Natuurlijk had hij die machtspositie. En iedereen wilde bij de talkshow werken. Die magische aantrekkingskracht is te begrijpen. En je hebt veel collega’s nodig om tegenwicht te bieden. Als de helft van de collega’s had durven opstaan en hadden gezegd: ‘Matthijs, kan het wat minder?’, had je samen een veiligere werksfeer kunnen creëren. Dan had je samen die spiegel stevig vastgehouden waarmee ook Van Nieuwkerk geholpen zou zijn. Door als collega’s geen grenzen aan te geven op een werkvloer met extreme druk, maak je ook van hem een tiran. Met alle imageschade voor Van Nieuwkerk en psychische schade van collega’s als gevolg. Door niet voor je collega’s op te komen, zijn er onder de streep alleen maar verliezers. Daar moet de NPO mee aan de slag. Niet alleen met de man die op het hakblok ligt.
Jannie de Jong, expert agressie- en geweldhantering, auteur van de bestseller ‘Help, ik word gemanipuleerd’.
Laat een reactie achter