zegt Hanke Mensink, eerste medewerker opleidingen van Dianet (sinds 5,5 jaar).
Ze begon als verpleegkundige en kwam uiteindelijk via managementopleidingen terecht bij de afdeling Opleidingen.
Dianet adviseert en behandelt 350 nierpatiënten op de centra in Utrecht en Amsterdam UMC en bij de patiënten thuis.
Een term die haar past is ‘ontwikkeling in de zorg’, voor professionals en haarzelf. Zij loopt warm voor actuele maatschappelijke thema’s als leiderschap en grensoverschrijdend gedrag. Ze wil medewerkers daarin meenemen en bewust laten ervaren dat zij veel expertise hebben en daarop kunnen vertrouwen.
Haar uitdaging is om samen met de patiënten die langdurige zorg nodig hebben, zich te verhouden tot een veranderende maatschappelijke omgeving.
Het is niet altijd makkelijk om ruimte voor ontwikkeling te maken, zegt Hanke. Er zijn zoveel praktische zaken, zoals hercertificeringen, onderbezette afdelingen, technische aspecten en medewerkers moeten handelingsbekwaam blijven. Er zijn verschuivingen geweest in de organisatie, uiteindelijk heeft dit ruimte opgeleverd. Er zijn nieuwe medewerkers aangesteld en de afdeling Opleidingen is inmiddels op volle sterkte, mede door een extra praktijkopleider voor het opleiden in de Thuis. Na deze periode komen we nu toe aan vertrouwen, visie en ontwikkelen.
Sinds 12 jaar is Dianet actief in het trainen van handelen bij grensoverschrijdend gedrag: medewerkers en de directie worden getraind (door agressietraining.nl). Hanke geeft aan dat de medewerkers de training als heel positief ervaren. Een uitdaging ligt nog in het toepassen van de kennis op de werkvloer. Het thema is nog steeds actueel, de termen veranderen, maar wat we eerder agressie noemden, heet nu grensoverschrijdend gedrag. Het gaat niet meer om dat ene incident, maar om structurele zaken als intimidatie, uitsluiting en pestgedrag. We zoeken nu meer hoe we daar samen met de medewerkers op de werkvloer open over kunnen praten en van kunnen leren.
Het is de kunst om het klein te maken. Zelf probeer ik te checken als ik een onbestemd gevoel heb tijdens een vergadering wat iemand bedoeld heeft. Dit kan ook bij een dagstart en dagevaluatie gebeuren. Sluit je met een voldaan gevoel je dag af dan mag dat gezegd worden, maar ook als het niet zo is, mag dat natuurlijk ook. Als de ander het (h)erkent is het fijn en als dat niet zo is het ook ok en kun je het gesprek met elkaar aangaan.
Ook stellen we ons de vraag hoe we de werkprocessen hebben ingericht: waarom zo weinig mensen grensoverschrijdend gedrag melden of de formulieren gebruiksvriendelijk zijn of de vertrouwenspersoon bekend genoeg is en waar mensen terecht kunnen na een vervelende gebeurtenis.
Laatst hebben we een enquête gehouden om te ontdekken waarom zo weinig medewerkers dit melden. Een van de conclusies was dat de loyaliteit en de verantwoordelijkheid die de medewerker naar de patiënt voelt remmend werkt om een melding te maken.
Hanke vindt het belangrijk dat een werkgroep sociale veiligheid gestart is. Deze werkgroep wil helder krijgen welke richting we op gaan bewegen om dingen beter bespreekbaar te maken. Daarnaast is Hanke bezig met het ontwerpen van een training voor leidinggevenden om te ontdekken hoe je een veilig werkklimaat neer kunt zetten.
Hoe ziet Hanke de toekomst bij Dianet?
Zij geeft aan dat contact zoeken met elkaar, meer openheid naar binnen en meer openheid naar buiten zal bijdragen aan de gewenste verandering. Daarbij is het ook leerzaam om te kijken naar andere zorginstellingen: Hoe werken zij?, hoe trainen zij?, hoe gaan zijn om met de multiculturele samenleving?, hoe gaan zij om met bewuste en onbewuste veranderingen? Ook daar kunnen wij weer van leren.
Tip van Hanke voor andere (zorg) organisaties:
Zoek elkaar op, leer van elkaar!
Laat een reactie achter